ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΚΡΗΤΙΚΟΥΣ ΟΧΙ ΜΕ...ΚΡΙΤΙΚΟΥΣ

Ο Κρητικός βοσκός και η τσαγιέρα

 Ένας Κρητικός βοσκός βρέθηκε στην Ομόνοια και ήθελε να επισκεφτεί μια ανιψιά του στην Καλλιθέα. Ρωτάει και του λένε να πάρει τον Ηλεκτρικό για Πειραιά. Κάνει όμως λάθος και κατεβαίνει στον Ταύρο. Του λένε ότι η Καλλιθέα είναι ο επόμενος σταθμός και αποφασίζει να μην περιμένει το επόμενο τρένο αλλά να ακολουθήσει τις γραμμές με τα πόδια.

Όπως πήγαινε, κάποια στιγμή ακούει πίσω το ΤΟΥΟΥΟΥ ΤΟΥΟΥΟΥ, γυρίζει, βλέπει ένα τρένο να έρχεται κατά πάνω και αρχίζει να τρέχει χτυπώντας …οι φτέρνες στους ώμους του. Λίγο πριν τον πατήσει το τρένο, πηδάει στη διπλανή γραμμή. Σε ελάχιστα λεπτά, ΤΟΥΟΥΟΥ ΤΟΥΟΥΟΥ από την άλλη μεριά τώρα. Αρχίζει πάλι να τρέχει προς τα πίσω αυτή τη φορά και πάλι λίγο πριν τον πατήσει πηδάει στη διπλανή γραμμή. Για να μην τα πολυλογώ, έτρεχε πάνω κάτω 3 ώρες ώσπου να φτάσει στην Καλλιθέα και στο σπίτι της ανιψιάς του εξουθενωμένος.

Τον βλέπει αυτή και του λέει:
-Ήντα γινε θείε, κάτσε να ξαποστάσεις για να μπορέσεις να μου μιλήσεις.

Βάζει μια τσαγιέρα στην κουζίνα να φτιάξει τσάι. Μετά από 5 λεπτά η τσαγιέρα άρχισε να σφυρίζει ΤΙΙΙΙ ΤΙΙΙΙ ΤΙΙΙΙ. Τη βλέπει ο κρητικός, γυαλίζει το μάτι του, την πετάει κάτω και την κάνει χίλια κομμάτια.

-Μα ήντα κάνεις εκεί θείε;

-Ετούτουσες τους διαόλους πρέπει να τους σκοτώνει κανείς όντεν είναι μικροί γιατί άνε μεγαλώσουνε γίνονται τρένα και σε πατούνε!

Ο Γέρο Μανούσος και οι γιοι του

Ο Γερο Μανούσος ο κρητικός είχε δυο γιους. Όταν τελείωσαν το γυμνάσιο τους κάλεσε και τους ρώτησε.
-Ήντα μωρέ θέλετε να κάνετε στη ζωή σας;
Εγώ πατέρα λέει πρώτος θέλω να μείνω μαζί σου να γίνω γεωργός. Εγώ πατέρα λέει ο δεύτερος θέλω να μάθω τη γαλλιστί.
Γαλλιστί? λέει ο πατέρας ήντα μωρέ τη θες τη γαλλιστί.
Ε, πατέρα ξέρεις τουρισμός και τα λοιπά. Λέει ο γιος.
-Τι να κάνει ο γέρος τον στέλνει λοιπόν στη Γαλλία να μάθει γαλλικά. Δυο χρόνια έλειπε ο αθεόφοβος και ξεκοκάλισε τα λεφτά του γέρου. Γυρνάει λοιπόν πίσω πάει στο σπίτι τον καλοδέχονται και ο γέρος τον ρωτά. Ήμαθες μωρέ του λέει τα γαλλικά? Βέβαια πατέρα του λέει ο γιος.
-Και πως μωρέ λένε το ψωμί; Ρωτά ο γέρος.
Ψωμιέν πατέρα του λέει ο γιος.
Και το χωράφι ρωτά ο γέρος;
Χωραφιέν πατέρα λέει ο γιος.
Σπυριά πήγε να βγάλει ο γέρος όταν άκουσε τα γαλλικά του γιου του.
Και τη μάνα? πως μωρέ λένε τη μάνα;
Μανιέν πατέρα λέει ο κανακάρης.
Και ο γερο Μανούσος γυρνάει και του λέει.
-Σήκω εδά γαιδούρακα πάρε μια ολιά ψωμιέν βαλέτω μέσα στον ντρουβιέν και πήγαινε να σκάψεις το χωραφιέν να μη σου σπάσω την κεφαλιέν.

Ο κρητικός και το τζίνι...

Ένας Κρητικός κάθεται στο λιμάνι και περιμένει το πλοίο που θα τον πάει στον Πειραιά. Είναι εκνευρισμένος γιατί το πλοίο αργεί να έρθει. Πάνω στα νεύρα του, αρχίζει και κλωτσάει ότι βρίσκει μπροστά του.

Ξαφνικά κλωτσάει ένα λυχνάρι. Το λυχνάρι χτυπάει σε μια πέτρα, σκάει και βγαίνει ένα τζίνι. Tο Τζίνι βλέπει τον Κρητικό και του λέει:

– Ευχαριστώ αφέντη μου με γλίτωσες. Ήμουν τόσα χρόνια κλεισμένος εκεί μέσα… πες μου τώρα τι χάρη θέλεις να σου κάνω και θα σου την κάνω για να είμαστε πάτσι…
– θέλω του λέει ο κρητικός να φτιάξεις ένα δρόμο από το Ηράκλειο μέχρι τον Πειραιά, να πηγαίνω με το αυτοκίνητο μου ή με το γαϊδουράκι μου!

– Δεν γίνεται του λέει το τζίνι, αυτό που ζητάς είναι τρομερά δύσκολο ακόμα και για ένα Τζίνι. Θέλει χιλιάδες τόνους άμμου, εκατοντάδες εργολάβους, τεχνικούς, χιλιάδες εργάτες, και ας μη σου αναφέρω τα μπλεξίματα με τις κακοτεχνίες, τα φακελάκια, τα ΙΚΑ και όλες τις άδειες….Σκέψου κάτι λίγο πιο εύκολο.

Πράγματι…σκέφτεται ο κρητικός και του λέει:

– θέλω να κάνεις την γυναίκα μου να με καταλαβαίνει…
Και τότε το τζίνι του λέει:
– Από που είπες ότι θες να ξεκινήσει ο δρόμος;